Waarom ben ik toch zo aangetrokken tot oude dingen? Waarom kan vergane glorie toch zo mooi zijn?
Oude voorwerpen krijgen een patina, ze hebben de tijd overleefd. Je ziet en voelt dat ze geleefd hebben, dat ze gebuikt zijn. Zij dragen nog de sporen van wie het gemaakt en aangeraakt heeft, tonen je zo een blik in het verleden.
Je ziet ze een beetje wazig, rafelig, niet helemaal scherp,.. Er is ruimte om te fantaseren, je eigen verhalen erbij te bedenken over vergeten vreemdelingen en hun leven.
Verwonderd en gefascineerd door de structuur, het ambachtelijke en de achtergelaten sporen.
Het idee dat je er zelf weer nieuwe lagen van betekenis en sporen kan op aan te brengen.
Zou je ze ook allemaal willen redden van hun wegwerp lot,dat het niet kan is realiteit.
Maar als je kleinzoon zegt,dat hij de nootmuskaatrasp van jouw grootmoeder later wil om ook te gebruiken,weet je dat de liefde voor mooie dingen met je genen zijn doorgegeven.
Zalig Sonja… het gevoel voor schoonheid zal zeker doorgegeven zijn met je genen. Maar even belangrijk is hoe jij naar de wereld kijkt en dat leert jouw kleinzoon dan ook weer van jou.
En ja het gevoel van ze allemaal te willen redden van hun wegwerp lot is zeer herkenbaar 🙂