Ik heb mijn titel Tussentijd gevonden bij Rebecca Solnit. In haar boek Wanderlust - een filosofische geschiedenis van wandelen - noemt zij tussentijd:

De tijd om ergens heen en terug te wandelen, van ronddolen, van boodschappen doen. De tijd wordt betreurd als zijnde verspilde tijd, die zo veel mogelijk beperkt wordt en wat er nog van overblijft wordt gevuld door middel van oortjes waar muziek doorheen klinkt en mobieltjes die gesprekken doorgeven. Het vermogen om deze nog maagdelijke tijd, het nut van het nutteloze, te waarderen lijkt vaak te verdampen, net als de waardering voor het buitenshuis - en ook buiten het vertrouwde - zijn, mobiele telefoongesprekken lijken een buffer te moeten vormen tegen eenzaamheid, de stilte en confrontaties met het onbekende.