Inner Rooms

Wat doe je als fotograaf wanneer je zo moe bent dat je de vermoeidheid voelt in iedere vezel van je lichaam, wanneer je bij momenten zoveel pijn hebt dat iedere beweging die je maakt er één te veel is? Inderdaad, verder blijven fotograferen, het is een natuurlijke reflex.

Je eigen kleine wereld, tussen de vier muren van je eigen thuis, kamers vol betekenis. Ieder beeld is een web van persoonlijke ervaringen en onderzoeken, het wordt een visuele vertelling.

Rustig, langzaam, nauw, …

De zon laat haar sporen in het beeld. Er zit een fuzziness in, oppervlakten verdwijnen en ruimten lossen op in een waas.

Dagdromen …

De scherpe pijn, de vermoeide starende blik van alledag valt soms weg. Dat zijn de mooie momenten. Inzichten, visioenen op het netvlies en achter het ooglid. Stop, laat gaan, ga verder… . Het gaat niet om mystiek, maar om dromen die buiten de duisternis leven.

De titel van deze reeks “Inner rooms” verwijst zowel naar de fysieke kamers waarin je leeft als naar de mentale ruimte waarin gevoelens van geluk en frustratie elkaar afwisselen.

Foto’s zijn de woorden van mijn taal

Inners Rooms was samen met de reeks Inner Landscapes mijn afstudeerwerk na de specialisatiegraad fotokunst aan de Academie voor Schone Kunsten in Sint-Niklaas. Bij dit eindwerk hoorde ook een paper voor het vak Bijzondere kunstgeschiedenis. De opdracht was een paper te schrijven over een kunstenaar of kunstwerk en de relatie te leggen met mijn eigen werk. Het is een boeiende denkoefening en zoektocht geworden naar de betekenis van fotografie in mijn leven.

Wil je de paper lezen? Klik op de link: paper kunstgeschiedenis

Laureaat Legaat Hulstaert

Ik was ook bijzonder trots dat ik voor dit eindwerk de prijs Laureaat van het Legaat Hulstaert heb gekregen.

In de jury zetelden: Ward Bohé, directeur SteM Sint-Niklaas, Stef Van Bellingen, WARP Sint-Niklaas, Joan Vandenberg, artistiek medewerker van het Europees Cultureel Centrum ‘De elektriciteitscentrale’ te Brussel, Ernest Van Buynder, voorzitter van de Vrienden van het Muhka en Flor Bex, ex-directeur van hetzelfde Muhka te Antwerpen.

De jury kwam tot het volgende besluit:

“De eerste kandidaat werd gekozen met unanimiteit van stemmen.

De jury had aandacht voor alle diverse aspecten van het beeldend werk.
Er is het humaan, menselijk aspect waarbij het bekijken van de wereld rondom vanuit een beperkt gesloten ruimte tot een doordringende inleving leidt. Een mogelijkheid tot inleving die ingegeven wordt door de vorm die gebruikt is en die via de vorm de essentiële taal van haar medium blootlegt en exploreert.

Poëtisch ook door het bewuste kiezen voor kleine formaten en zwart-wit en dit in tegenstelling tot het mainstream gebruik van blow-up en kleur wat dikwijls leidt tot vluchtigheid.
En dan was er nog de coherente presentatie van 2 subthema’s in het geheel.”